จั่วหัวแรงแบบนี้ เพราะคุณพ่อคุณแม่ส่วนใหญ่มักคิดว่า คณิตศาสตร์เป็นเรื่องยากมากที่จะสอนเด็กเล็ก (ขนาดผู้ใหญ่อย่างเรายังรู้แค่บวกลบ งูๆ ปลาๆ แถมใช้เครื่องคิดเลขอีกต่างหาก) ถูกต้องค่ะ! มันยากมาก ถ้าคิดจะสอนลูกวัยเล็กขนาดนี้ด้วยวิธีแบบคุณครูอธิบาย พูด พร่ำ พูด บนกระดานดำ แค่ทำให้ลูกนั่งฟังได้เกิน 1 นาที ไม่เตลิดหนีไปวิ่งเล่นก็เก่งแล้วค่ะ ยังไม่นับว่าลูกจะเข้าใจไหมด้วย เพราะธรรมชาติของเด็กวัยนี้จะไม่อยู่นิ่งและสมาธิสั้น ฉะนั้นแรกสุดคือ ต้องสนุกพอที่จะทำให้เขาสนใจก่อน เมื่อเขาสนใจก็จะเริ่มฟัง
เมื่อฟังคุณพ่อคุณแม่จึงค่อยนำเข้าสู่กระบวนการเล่น ‘เล่น’ นะคะ...ไม่ใช่สอน แต่ผู้ใหญ่เราเรียกว่า สอนแบบ ‘เล่น เล่น’ และต้องเข้าใจก่อนว่า เด็กเล็กสามารถเข้าใจเหตุผลของทฤษฏีคณิตศาสตร์ยาก ๆ เช่น เซตหรือพีชคณิตได้แล้ว แถมเข้าใจได้ง่ายกว่าเลขคณิตเสียอีก พี่บราวนี่ฯ ไม่ได้มั่วนะคะ แต่คุณมาซารุ อิบุกะ เจ้าของหนังสือ Best Seller ที่พ่อแม่ทุกคนต้องอ่าน “รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว” บอกไว้อย่างนั้นชัดเจน ก่อนจะไปถึงวิธีการสอนลูก คุณพ่อคุณแม่ต้องเข้าใจก่อนว่า การสอนไม่ใช่การยัดเยียดความรู้ให้ สอนทีละนิดแต่ต้องต่อเนื่อง มีวินัย และใจเย็น ๆ สิ่งสำคัญอีกอย่างคือ สอนเพื่อให้เขาเป็น Self-learner ใฝ่เรียนใฝ่รู้ ไม่ใช่ให้เก่งเพื่อหวังไปพิชิตคณิตเหรียญทองที่ไหน ถ้าเห็นตรงกันแล้ว ทีนี้ก็มาเข้าสู่วิธีการสอนคณิตแบบ ‘เล่น เล่น’ กันต่อ แต่พี่บราวนี่ฯ ขอยกไปคุยต่อตอน 2 นะคะ
-พี่บราวนี่นั่นโน่น-
http://www.passeducation.com
