เป็นเรื่องราวต่อไป พอหลังจากวันนั้น อีกวันเราก็โทรไปร้องไห้ฟูมฟาย ว่าขาดเขาไม่ได้ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมยังไงจะเลิกให้ได้ แต่เราไม่ยอม เรายอมทุกอย่าง เขาก็บอกว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว เราก็เงียบ อีกสักพัก ก็บอกเราว่าถ้าเขามีผู้หญิงแล้วเลิกแล้ว จะอภัยให้เขาไหม เราก็บอกถ้าทำผิดแล้วยอมรับเราก็ยกโทษแต่ไม่ใช่ทำบ่อยๆๆ แต่ไม่รู้สิวันนั้นทำไงเขาก็จะเลิกกับเราให้ได้ เราก็ถามว่าไม่ได้รักเราเหรอ เขาก็ตอบว่ารัก อ้าวแล้วไงเนี่ย แล้วเราก็งัดทุกทางมา ทั้งเรื่องสุขภาพ เขาก็เงียบ คุยไปแป็บเขาก็บอกว่าแค่นี้ก่อนเดี๋ยวกลางคืนโทรหา เราก็นึกอีกแล้วเหรอ พอวางสาย เราก็เลยมานั่งตัดสินใจถ้าเขาไม่โทรมาเราก็จะไม่รั้งแล้ว แสดงว่าเขาหมดใจแล้ว ตอนเที่ยงคืนครึ่งเขาส่งข้อความมา ถามว่า"หลับยัง พี่คิดดูที่รักคิดเองก็ไม่สบายใจ ยิ่งป่วยๆอยู่ พี่จะทำไงดี" เราได้รับข้อความนี้แล้วก็รู้สึกดีนะ แต่เราก็ไม่ได้โทรไป ตอนเย็นเขาโทรมาหา ต่อว่าเรา" เงียบเลยส่งข้อความก็ไม่ตอบโทรหาก็ไม่รับ "เราก็ตอบว่าก็ไม่อยากฝืนใจถ้าไม่ต้องการกันรั้งไว้ก็เจ็บ เขาก็บอกว่าจะดูเราอีกที แล้วตอนนี้ก็กลับมาเหมือนเดิม คอยโทรหาคุยปกติ ถามว่าจะมาหาเมื่อไหร่ เวลาไปไหนก็บอกเราว่าโทรหาได้ตลอด ไปเที่ยวกับลูกก็โทรหาเรา ทั้งๆๆที่เมื่อก่อนไม่เคยโทรหา ทำแบบเดิมทุกอย่าง แต่เราสิกลัวเจ็บ ก็เลยกล้าๆๆกลัวๆๆ ทำไรแบบเกร็ง กลัวเขาไม่ชอบ มันคืออะไรหลอกกัน หรือ ทำไมถึงทำได้ ใครพอรู้ว่าที่เขาทำคืออะไร สมเพชหรือ
