ข่าว
ดูดวง-ตรวจหวย
ไลฟ์สไตล์
บันเทิงครบรส
ความรู้รอบตัว
ค้นหา ตรวจหวย ข่าว อีเมล์ ดูทีวีออนไลน์ ฟังเพลงออนไลน์ คลาสสิฟายด์ ริงโทน เกมส์ ดูทั้งหมด »
ภาพครั้งก่อน ตอนเก่า บนเขากว้างเหลือแต่ร่าง ให้ลูกไว้ ที่ไหล่หินกู่ตะโกน เท่าไร พ่อ..ไม่ได้ยินจบแล้วสิ้น ชีวิตไป อย่าง..ไร้ราคา...
หนึ่งชีวิต ของพ่อ ที่ต่อสู้เพื่อยืนอยู่ บนแผ่นดิน ถิ่นปัญหาใช้เลือดเนื้อ กายใจ ไปแลกมาชี้ชะตา เพื่อแผ่นดิน ถิ่นคนดอย...
เมื่อถึงคราว เคราะห์ซ้ำ กรรมเข้าซัดเกิดติดขัด พ่อของลูก ถูกเขาสอยใช้ปืนเล็ง ไม่ห่าง ร่างล่องลอยเด็กตัวน้อย เห็นกับตา เหมือนบ้ากิน...
กระโดดเข้า ราวป่า หาที่ซ่อนวิ่งซอกซอน ซุกไป ตามไหล่หินรอจนพวก ใจห-มา ลาแผ่นดินจึงค่อยผิน กายแนบ แอบออกมา...
เหมือนกับใจ ลูกจะขาด ปาดสะอื้นลุกขึ้นยืน แล้วเดินไป ใกล้หน้าผาเสียงแม่กู่ แว่วร้อง ดังก้องมาคำสัญญา ให้พ่อไว้ ใยไม่จำ...
จงเดินหน้า จากดอยทุ่ง สู่กรุงใหญ่ร่ำเรียนไป ข้างหน้า อย่าถลำใช้วิชา ปราดเปรื่อง เป็นเรื่องนำเก็บดินดำ จากถ้ำดอย ให้ลอยคืน...
เสียงปี่มอญ ครวญคราง เปิงมางรับเสียงฉิ่งฉับ แผ่วไหว ใจสะท้อนเสียงร่ำไห้ เหมือนใจขาด พิณพาทย์มอญเสียงแผ่วอ่อน จากฟากฟ้า ว่า..ขอลาไกล...
จำจากไป เสียแล้ว แก้วตาลูกความพันผูก ทุกข์สุขล้น แต่หนไหนนับตั้งแต่ วันนี้ ไม่มีใครจะสร้างใจ ดวงใหม่ ให้กลับมา...
เป็นคำพ่อ ที่ขอไว้ ก่อนตายจากให้รับปาก ว่าลูกนี้ อย่าหนีหายอยู่เมืองกรุง ข้นแค้น แสนวุ่นวายที่ฝังกาย พ่อนี้หนอ ยังรอเรา
กลับไปฟื้น แผ่นดิน ถิ่นผืนนี้ช่วยเติมที่ เสริมสร้าง ล้างความเขลาไล่ความชั่ว ให้หลุดไป ไม่เหลือเงาเพื่อชนเรา จะพลิกฟื้น คืนแผ่นดิน...
ใจเฝ้าหวน ห่วงหา พ่อลาลับไปไม่กลับ เหลียวหลัง หนู..ยังคอยหาถึงยามหลับ ฝันทุกคืน พ่อฟื้นมาพอลืมตา มองหาไป พ่อไม่มี...
คิดถึงวัน ร่ำร้อง ว่าต้องจาก พ่อถูกพราก จากมือหม่น คนใจหินใช้น้ำตา แทนข้าว ตอนเรากินสุขหมดสิ้น เหลือทุกข์นี้ ทุกวี่วัน...
ส่งเสียงเรียก วอนขอ ว่าพ่อจ๋าให้กลับมา กอดประทับ จูบรับขวัญยังรอคอย พ่อหวนที่ ถึง..ไม่มีวันแต่ใจนั้น ยังฝันใฝ่ แม้..ไม่มีจริง...
ธูปหนึ่งดอก จุดไว้ แทนใจพ่อกับข้าวรอ เตรียมไว้ ไม่ให้ขาดสิ่งใดพ่อ ชอบใจ ไม่เคยพลาดเพียงหนึ่งถาด แค่นี้ ที่พ่อกิน...
เคาะข้างโลง เท่าไร พ่อไม่ตื่นโศกสะอื้น ทรุดซบไป กับไหล่หินอยากตะโกน ก้องฟ้าไป ให้ได้ยินจะกลับถิ่น คืนหาพ่อ ขอสัญญา...
ลูกรุ่นใหม่ ใจทดท้อ เหลือขอนักพ่อแม่รัก ให้ทุกอย่าง สร้างกระแสลูกลำบาก ไม่ได้ ใจปรวนแปรเพราะพ่อแม่ นำลูกส่ง พงกันดาร...
พ่อแม่เหนื่อย ลำบาก ยากแค่ไหนลูกต้องไม่ ลำบากใด ให้สงสารกินข้าวร้อน นอนตื่นสาย ไม่ใช้งานลูกข้ามผ่าน ทะเลใจ มิได้เลย...
นกกระดาษ ตัวน้อย ยังคอยอยู่ถึงแม้รู้ ว่าทางไกล และไร้ค่ายังสอดส่าย เหลียวมอง ทั้งสองตารอเวลา อภัยใจ ได้กลับคืน...
นกกระดาษ ตัวน้อย ลอยละลิ่วตามลมปลิว หวิวไหว พร้อมใจหนาวผ่านเรื่องราว เรียงรายไป ใกล้ถึงดาวหวังเป็นสาว ผิงเดือน เหมือนเช่นเดิม...
สายลมพัด พาดมา จากฟ้ากว้างไร้ทิศทาง นกน้อย ต้องลอยหายคำสัญญา จากใจ ไม่เคยคลายรอวันได้ พบกัน ตามสัญญา...
อยากต่อเติม เสริมปีกใจ ให้ใหญ่กว้างแต่หมดทาง แทนใจ ของใครได้เหลือปีกบาง ซ่อนอยู่ รู้แก่ใจรอวันให้ โตอีกหน่อย ค่อยย้อนคืน...
รอเวลา ฟ้าใจ ได้เปิดกว้างนกปีกบาง จะอาศัย ขอไออุ่นเก็บเรื่องราว ที่ผ่านใจ ไว้เป็นทุนขอนอนหนุน ตักใจ ยามได้นอน...
ฝนกระหน่ำ ลงมา ฟ้าก็ปิดนกตัวนิด หนาวสั่น สุดหวั่นไหวอยู่เดียวดาย กายนี้ ไม่มีใครสุดหัวใจ ใครนี้ ไม่มีครอง...
หลบอยู่ใน โพรงไม้ กายก็หนาวใจก็ร้าว เพราะไร้คู่ มาอยู่สองยังเล็กนัก ต้องหักใจ ไร้คนมองมีเพียงสอง ปีกบาง ห่มร่างเรา...
สายลมเยือน เตือนว่า หนาวมาถึงสองปีกตรึง แทนผ้าห่ม ข่มความเหงารอวันแสง แห่งใจนี้ ได้มีเงาตัวสั่นเทา เหงาถึงใจ อย่างไม่เคย...
จะก้าวย่าง ทางใด ก็ไม่กล้ากลัวถลา ปีกลื่น จึงยืนเฉยรอเวลา แผลที่ใจ ให้ผ่านเลยหวังชดเชย ด้วยใจน้อย จากดอยไกล...
อาจผิดบ้าง พลั้งไป ในความคิดมีเพียงนิด ความรู้น้อย ด้อยศึกษาถิ่นกำเนิด พงไพร ในพนาอย่าถือสา ตักเตือนด้วย ช่วยการุน...
ยังไม่คล่อง ภาษาไทย เข้าใจยากเขียนลำบาก ขอมีใจ ไปเกื้อหนุนรักไม่รัก ชอบไม่ชอบ ก็ขอบคุณที่ค้ำจุน แรงแห่งใจ ให้เด็กดอย...
ใต้ดวงดาว ที่มืดมัว สลัวนักเคยรู้จัก แลไป ก็ไม่เห็นจะรู้ไหม ใจดวงนี้ มีลำเค็ญแอบซ่อนเร้น อยู่ตรงที่ ไม่มีใคร...
ลมหนาวใกล้ พัดผ่าน มาบ้านนี้หนาวฤดี กับสายลม พอข่มไหวแต่ที่หนาว ถึงในอก ตกข้างในจะหาใคร มอบใจอุ่น ไว้หนุนนอน...
แม่น้ำใหญ่ ไหลตรง ลงที่ต่ำลำบากทำ คนส่วนใหญ่ ให้ฉลาดรู้จักคิด ผิดเป็นครู ดูไม่พลาดความฉลาด บังเกิดได้ ตอนภัยมา...
คนตระหนี่ ถี่เหนียว เลี้ยวมาหาจงใจกล้า ท้าให้ อย่าไปหวงถึงเหนียวหนัก ถ้าเจอใจ ที่ไม่ลวงเหนียวหนักหน่วง ก็พร้อม ยอมให้คืน...
อยากมีวัว ไว้ใช้ ก็ให้ผูกอยากมีลูก ให้ดี ต้องตีบ้างถูกก็ชม ผิดก็ตี เป็นที่ทางวางแบบอย่าง ทางเดินไป ให้ลูกดี...
ใช้อารมณ์ ร้อนเร่า เข้าต่อสู้ ใครก็รู้ ทิศทางเรา เข้าทางไหนใช้น้ำเย็น นิ่งดู รู้ที่ใจไม่มีใคร จะรู้ได้ ในใจเรา...
อย่าไปเชื่อ ลมปาก มากภาษาแต่ใจหนา เยี่ยงยักษ์ เข้าหักหาญปากปราศรัย แต่ใจเชือด เลือดซมซานดูนานนาน ก่อนที่เรา ยอมเข้าใจ...
อย่ายุแยง ตะแคงรั่ว มันชั่วช้าเสี้ยมเขามา ให้ควายชน แต่หนไหนเรื่องของเขา ปล่อยวาง ทางของใครอย่ายุให้ เขามาแตก ต้องแยกกัน...
อย่าทำตัว รู้เช่น เด่นกว่าเขาทางของเรา เราเดินไป ใช่ปัญหาทางของเขา อย่าสั่งสอน ร้อนวิชาอับอายหน้า ถ้าเก่งเขา เราไม่มี...
เห็นช้างขี้ ออกมา ว่าก้อนใหญ่เห็นว่าใคร เขามี อยากมีบ้างเขามีเงิน แต่เราจน ทุกหนทางขี้ตามช้าง เมื่อไร ตายอย่างเดียว...
เราเป็นนก ตัวน้อย ค่อยค่อยคิดรังเพียงนิด ก็พออยู่ สู้ฝนได้สร้างเกินตัว ใช่ว่าดี จะมีภัยสร้างรังใหญ่ เหลือไส้นี้ มีแต่กลวง...
จะพูดใด จากปาก ฝากถึงหูลองคิดดู ถ้าเป็นเขา เราชอบไหมพูดไม่คิด ฟังก็รู้ เป็นผู้ใดถนอมใจ พูดนิ่มนวล ชวนน่าฟัง...
อย่าจับปลา สองมือ มันถือยากจงเลือกจาก ใจเรา จะเอาไหนจับอย่างเดียว สองมือมั่น ไม่หวั่นใจเลือกสิ่งใด จงเลือกหนึ่ง จึงมั่นคง...
ู^_____^
...คติ..สอนใคร...
แจ้งเตือน
ภาพและเนื้อหาต่อไปนี้ ไม่เหมาะสมแก่เด็ก และเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี
