เป็ด น้อย คร๊ะ ..... จบ ม.3 แร้ว *** คถ.ๆๆๆๆ เพิ่ลๆๆๆ 3/4 รุ่น 99 ทุกคนเลยๆๆๆๆ ,,,,

ฝาก ไว้ หั้ย เพิ่ล 3/4 รุ่น 99 ทุก คน



**การเวลาแปรเปลี่ยน หมุนเวียนไปตามวัน** คุณค่าของสถาบัน ไม่เคยลืม
จะไม่ลืม... วงไพ่ในห้องเรียน
จะไม่ลืม... หัวเกรียนๆ ของเพื่อนเรา
จะไม่ลืม... วันวาน อันแสนเศร้า
จะไม่ลืม... พวกเรา 3/4
ไม่มีแล้ว... เก้าอี้ตัวหลังสุด
ไม่มีแล้ว... ห้องให้มุดหนีคาบติว
ไม่มีแล้ว... ขนมเวลาหิว
ไม่มีแล้ว... ตะคริวในศาลา
ไม่มีแล้ว... โรงอาหารเสียงดังลั่น
ไม่มีแล้ว... ของขวัญ เก็บตังค์ซื้อ
ไม่มีแล้ว... เพื่อนที่แสนจะซื่อบื้อ
ไม่มีแล้ว... กระบือในลานควาย
ไม่มีแล้ว... สหกรณ์ให้ตากแอร์
ไม่มีแล้ว... ป้าแก่ๆ มายืนด่า
ไม่มีแล้ว... ใครตกบันได ให้ยืนฮา
ไม่มีแล้ว... น้ำตาเวลาเสียใจ
ไม่มีแล้ว... คาบรองเท้าหน้าห้องเรียน
ไม่มีแล้ว... โต๊ะให้เขียนความในใจ
ไม่มีแล้ว... น้ำก๊อกที่เคยไหล
ไม่มีแล้ว... ไว้อาลัยคนอกหัก
ไม่มีแล้ว... วงไพ่ในห้องเรียน
ไม่มีแล้ว... หัวเกรียนๆ ของเพื่อนชาย
ไม่มีแล้ว... พวกที่เคยมาเรียนสาย
ไม่มีแล้ว... นั่งสบายคาบโฮมรูม
ไม่มีแล้ว... โรงเรียนระเบียบจัด
ไม่มีแล้ว... โต๊ะเพิ่งขัด อยากให้เขียน
ไม่มีแล้ว... ตาเหม่งไล่นักเรียน
ไม่มีแล้ว... วิเชียรถือกรรไกร
ไม่มีแล้ว... รุ่นพี่ให้ไถตังค์
ไม่มีแล้ว... โต๊ะพังๆ ให้นั่งมอง
ไม่มีแล้ว... การบ้านให้ปวดหมอง
ไม่มีแล้ว... รุ่นน้องของรุ่นพี่
ไม่มีแล้ว... ตูดใครให้ ตะเบ๊ะ
ไม่มีแล้ว... เพื่อนชายให้เตะขา
ไม่มีแล้ว... ครูสรียา
ไม่มีแล้ว... ในศาลาวิชชาลัย
ไม่มีแล้ว... เช้าๆ ลอกการบ้าน
ไม่มีแล้ว... โรงอาหารที่ประจำ
ไม่มีแล้ว... เขตพื้นที่ที่เคยทำ
ไม่มีแล้ว... น้ำคลำหลังแสตน
ไม่มีแล้ว... ใครเข้าห้องผิด
ไม่มีแล้ว... ชั่วโมงวิทย์แอบกินหนม
ไม่มีแล้ว... ใครคอยแจกลูกอม
ไม่มีแล้ว...
ทรงผมผิดระเบียบ
ไม่มีแล้ว... วิตามินให้กินฟรี
ไม่มีแล้ว... เจ้าหนี้คอยทวงตังค์
ไม่มีแล้ว... คนชวนดูหนัง
ไม่มีแล้ว... เสียงออดดัง หมดคาบเรียน
เพื่อนรักกัน ความผูกพันไม่ลืมเลือน
^____^~



